W piątkowy wieczór 10 czerwca w amfiteatrze miejskim odbył się koncert Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca “Mazowsze” im. Tadeusza Sygietyńskiego. Występ zachwycił zgromadzoną w amfiteatrze publiczność. Koncert odbył się w ramach obchodów Święta Mieszkańców – Dni Sochaczewa 2022.

Zdjęcia: Iza Strzelecka

Szersza fotorelacja z koncertu dostępna jest na fapage’u Miasta Sochaczew —> TUTAJ

Zespół „Mazowsze” należy do największych na świecie zespołów artystycznych, sięgających do bogactwa narodowych tańców, piosenek, przyśpiewek i obyczajów. Nazwa zespołu wywodzi się od centralnego regionu Polski – Mazowsza, jednak repertuar “Mazowsza” szybko rozszerzył się o folklor innych regionów. Dziś w dorobku zespołu znajdują się opracowania sceniczne 42 z nich. „Mazowsze” zachwyca młodością, wigorem, profesjonalizmem i kolorem. W repertuarze Zespołu znajdują się opracowania folkloru z 42. regionów Polski. Podczas jednego koncertu podziwiać można około 20. z nich. Kostiumy różnią się nie tylko pochodzeniem, ale też bogactwem zdobień i materiałami, z których są wykonane. Nawet ważący 14 kg kostium łowicki potrafi zawirować w tańcu niczym lekki tiul. Niepowtarzalność artystyczna zespołu to synteza jego własnych przymiotów oraz wartości nagromadzonych przez wieki w kulturze narodowej, u których podstaw leży prosta sztuka ludowa w uszlachetnionej, wysublimowanej formie, nie pozbawiona przy tym prawdy, szczerości i prostoty pierwowzorów. Do tych samych źródeł sięgali najwięksi polscy artyści, jak Fryderyk Chopin, Karol Szymanowski podkreślając istotę narodowej tożsamości. Styl “mazowszański” to ciepło delikatnej stylizacji, uwypuklającej urodę autentyku, zarówno w odniesieniu do muzyki, jak i do choreografii czy kostiumu. Folklor prezentowany przez zespół na scenie staje się sztuką o największej wartości, sztuką o wielkim ładunku emocjonalnym. Pierwsze sukcesy zagraniczne uświadomiły potrzeby i oczekiwania publiczności. Słowo “Mazowsze” stało się hasłem wywoławczym, utożsamianym z nieznanym dla cudzoziemców krajem i kulturą, zaś dla Polonii stało się synonimem patriotyzmu i ojczyzny. Z uwagi na ogromne bogactwo repertuarowe i działalność na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego „Mazowsze” uznawane jest za zespół narodowy. Jerzy Waldorff, wybitny krytyk muzyczny, nazwał „Mazowsze” perłą w koronie Rzeczypospolitej. To stwierdzenie  najpełniej oddaje rangę i wartość zespołu, który od  już od ponad 70 lat porywa publiczność na całym świecie, pełniąc zaszczytną funkcję Ambasadora Polskiej Kultury.

Tak dużej ilości gości w Galerii ZeDeK dawno już nie było. W piątkowy wieczór 9 czerwca odbył się wernisaż wystawy „To ja mój pejzaż”, której autorem jest Marcin Hugo-Bader. Spotkanie z autorem ściągnęło do SCK w Boryszewie tłumy bliskich, przyjaciół oraz sympatyków twórczości sochaczewskiego artysty. To pierwsze wydarzenie artystyczne, które zostało zaplanowane w ramach obchodów Dni Sochaczewa- Święta Mieszkańców 2022.

„W prezentowanych pracach widać duży spokój, ale i radość. Większość z nich powstała w okresie pandemii i widać, że dla Marcina był to okres dużej weny twórczej. Cieszę się, że możemy oglądać te piękne pejzaże w Galerii ZeDeK” – mówiła podczas powitania gości kurator wystawy Marta Wasilewska. Ciepłe słowa pod adresem artysty skierowała również Sekretarz Miasta Joanna Niewiadomska-Kocik: „Cieszę się, że świętowanie Dni Sochaczewa przybiera formę nie tylko zabawy, ale też prezentacji tego, czym mieszkańcy Sochaczewa mogą się pochwalić. To ogromna wartość, że wśród osób prezentujących swój artystyczny dorobek jest pan Marcin Hugo-Bader”.

Na wystawie prezentowanych jest 19 obrazów, które ukazują emocjonalne podejście autora do uchwyconej przez niego natury. Prace są zaskakujące i nieoczywiste. Część z nich można nabyć w sklepie internetowym Sochaczewskiego Centrum Kultury. Całą ekspozycję można obejrzeć za pośrednictwem technologii 3D, o czym poinformował dyrektor SCK Artur Komorowski – „W Galerii ZeDeK, oprócz tradycyjnej formy zwiedzania wystawy, oferujemy także nowoczesne technologie przekazu. Zachęcam do korzystania z wirtualnego spaceru po wystawie pana Marcina, co daje dodatkowe możliwości bliskiej kontemplacji obrazów”.

Po części oficjalnej był czas na długie rozmowy o sztuce, ale i o życiu, do czego zachęcał na początku spotkania sam autor. Umilała je muzyka na żywo w wykonaniu Marty Wasilewskiej i Joli Kawczyńskiej, których występ był niespodzianką i został gorąco przyjęty przez gości. Miłym akcentem był również występ pochodzącej z Ukrainy Mariny Krajniuk, która oczarowała słuchaczy.Całe spotkanie przebiegło w bardzo miłej, serdecznej atmosferze. Nie zabrakło pamiątkowych zdjęć, a na koniec również wspólnego śpiewania. Aż trudno było się rozstać…

Tekst i zdjęcia: Iza Strzelecka

Szersza fotorelacja dostępna jest na Facebooku —> TUTAJ

7 czerwca w Sochaczewskim Centrum Kultury młodzi twórcy z Teatru Maska wystąpili przed sochaczewską publicznością, prezentując spektakl “FeFerdydurke” w reżyserii Dawida Żakowskiego. Tego dnia odbyły się dwa pokazy i każdy z nich wywołał mnóstwo skrajnych emocji wśród widzów. Wewnętrznej odwagi wymagało zmierzenie się z obrazem współczesnego nastolatka pokazanym w sztuce, gdyż ten okazał się zatrważający.

Punktem wyjścia do pracy nad spektaklem stało się doświadczenie nowej edukacji. Rok temu pomiędzy nauczycielskimi i uczniowskimi „gębami” postawiono ekrany komputerów, które niemal od razu stały się symbolem nowoczesnej szkoły. Szybko jednak okazało się, że technologie, które miały być nadzieją, stały się nowymi formami opresji, a sama szkoła nadal pozostaje instytucją, która bryluje w różnych formach upupiania.

Sztuka “FeFerdydurke” powstawała w trakcie „lock downu” wynikającego z sytuacji epidemiologicznej w Polsce. Był to bardzo trudny czas dla uczniów. Zdalne nauczanie oraz ograniczone formy kontaktu pogłębiały ich wykluczenie społeczne. Poczucie osamotnienia wywoływało frustracje, często tragiczne w skutkach. Nie mogło nie mieć to wpływu na przekaz spektaklu. Tłumione przez wiele miesięcy emocje znalazły wreszcie swoje ujście. Wykrzyczany ból i złość, wynikające z bezradności wobec różnych form opresji, których doświadczają młodzi ludzie w szkole, poruszył publiczność do głębi.

Reżyseria: Dawid Żakowski
Dramaturgia: Patrycja Babicka
Muzyka: Kasai
Scenografia: Bonawentura Knake – Zawadzki
Kostiumy: Iwa Ostrowska
Współpraca choreograficzna: Marta Kosieradzka
Reżyseria światła: Tadeusz Perkowski
Reżyseria dźwięku: Mateusz Śliwiński

Występują:
Michał Klin/ Paweł Mandziewski – Józio 1
Maciek Feliga – Józio 2
Mateusz Nguyen – Miętus / Tata
Konrad Duplicki – Syfon / Syn
Paula Szewczyk – Profesorka
Daria Dudek – Uczennica prymuska / mama
Oliwia Białas – Nowoczesna / córka
Zuzia Mikołajczyk – Anty-nowoczesna / córka
Julia Duplicka – Uczennica / córka
Julka Krysztowiak – Uczennica / córka
Anna Dąbkowska – Uczennica / córka
Samanta Dębowska – Uczennica / córka
Matylda Szlacheta – Uczennica / córka

Produkcja: SCK
Koprodukcja: Stowarzyszenie Sztuka Nowa

Pokazy spektaklu “FeFerdydurke” w województwie mazowieckim zostały dofinansowane ze środków z budżetu Województwa Mazowieckiego.

W poniedziałkowy wieczór 30 maja w Sochaczewskim Centrum Kultury w Chodakowie odbyły się warsztaty jogi. Dwugodzinne zajęcia poprowadziła Agnieszka Maciągiewicz – dyplomowana instruktorka hatha jogi, która praktykuje od kilkunastu lat. Warsztaty przebiegły w myśl hasła “Pokój w ciele, pokój w sercu, pokój w umyśle”. Uczestnicy zajęć nie tylko praktykowali asany, ale pracowali również nad uważnością oddechu i rozluźnieniem ciała.

Agnieszka Maciągiewicz jest na ścieżce jogi od kilkunastu lat. Od 2010 roku prowadzi studio Yogaroom w Sochaczewie. Praktykuje głównie w nurcie metody BKS Iyengara. Ukończyła kurs nauczycielski rekomendowany przez Stowarzyszenie Jogi Iyengara w Polsce. Rozwija się poprzez udział w warsztatach i kontakt z inspirującymi nauczycielami z Polski i z zagranicy. Najbardziej w procesie rozwoju ceni jednak codzienną praktykę, która daje poczucie stabilności oraz uczy pokory i akceptacji dla zmian, które przynosi życie. Kiedy uczy innych, zwraca uwagę na świadomy ruch i oddech, dzięki którym lepiej rozumiemy swoje ciało i jego potrzeby, uwalniamy się od napięć i odblokowujemy swój życiowy potencjał.